Najpoważniejszym problemem dla rybołówstwa są konsekwencje ochrony ptaków morskich w obszarach specjalnej ochrony ptaków (obszary PLB). Plan ochrony dla obszaru NATURA 2000 musi zawierać identyfikację istniejących i potencjalnych zagrożeń dla zachowania właściwego stanu ochrony, określenie warunków jego utrzymania lub odtworzenia oraz określenie działań ochronnych. W przypadku ptaków morskich, wykonawcy projektów planów ochrony wskazują, że w ich opinii jedynym udokumentowanym źródłem zagrożenia jest śmiertelność migrujących i zimujących ptaków w sieciach rybackich. Jest to o tyle kontrowersyjne, że twierdzenie to bazuje jedynie na wyrywkowych pracach z kilku baz rybackich polskiego wybrzeża (Kieś i Tomek 1990, Kowalski i Manikowski 1982, Stempniewicz 1994) oraz na wynikach prac z innych państw, jak również szacunkach zbiorczych.

W publicznej świadomości funkcjonuje liczba 45 tysięcy ptaków corocznie ginących w sieciach rybackich na obszarze południowego Bałtyku podana w pracy opublikowanej w Biological Conservation: Zydelis i in. 2009. Zarówno w pracach polskich autorów jak i w podsumowaniu zbiorczym podkreślane są ograniczenia wnioskowania i bardzo wstępny charakter szacunków. Aby w sposób wiarygodny ocenić śmiertelność ptaków w sieciach rybackich należałoby bazować na spójnym metodycznie monitoringu przyłowów, czego do tej pory w Polsce nie zrobiono.

[powrót] [dalej]